Znajdziesz nas też Facebooku
Główne cele
Naszym celem jest zjednoczenie we wspólnej organizacji, będącej gronem przyjaciół, tych, którzy widzą działalność społeczną jako sposób zmiany świata na lepsze. Chcemy wspierać się nawzajem w działaniu na rzecz tego, by organizacje społeczne stały się ważnym elementem współżycia społecznego, a nie tylko realizatorem usług publicznych. Aby takie organizacje były „proste w obsłudze” i przejrzyste w działaniu. Chcemy promować te idee zarówno własnym przykładem, jak i edukacją (w tym namawiać działaczy społecznych do samokształcenia w zakresie tradycji, teorii i praktyki działalności społecznej), a także – w miarę możliwości – wspierać organizacje prawdziwie społeczne.
Historia
Dialog Społeczny to powołane w 1999 r. stowarzyszenie, które miało być formą kontynuacji działającego w latach 1992-1998 Programu Phare Dialog Społeczny.
Po wielu latach prób i błędów okazało się, że działania Stowarzyszenia to głównie:
1. pobudzanie debaty wewnątrzsektorowej – w ramach społecznego zaangażowania i współpracy z różnymi organizacjami (OFOP, Fundacja Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego, Stowarzyszenie Liderów Lokalnych Grup Obywatelskich), prowadzenie w 2007 r. internetowego Pisma Krytycznie Myślących Obywateli i przygotowanie kilkunastu „Tez do dyskusji”, inicjowanie debat wokół ważnych dla organizacji pozarządowych problemów.
2. monitoring działań władzy – w latach 2002-2005 Stowarzyszenie monitorowało proces budowania struktury wdrażania Funduszy Europejskich (udział w działalności tzw. „łączników”, czyli Regionalnych Ekspertów ds. Funduszy Strukturalnych), monitorowało także, w 2003 r., system finansowania organizacji ze środków miasta st. Warszawy, a w roku 2008 – system udostępniania lokali po cenach preferencyjnych w Warszawie.
Wizja
Obecnie – od ponad roku – pracujemy nad doprecyzowaniem wizji Stowarzyszenia Dialog Społeczny, tak by było ono organizacją członkowską, prawdziwie demokratyczną. Organizacją tych, którzy uważają, że w trzecim sektorze potrzebne jest wzmocnienie nurtu organizacji opierających się głównie na:
• zaangażowaniu społecznym członków
• oraz działaniu finansowanym ze składek członkowskich i darowizn pieniężnych lub rzeczowych przekazywanych przede wszystkim przez samych społeczników. Dopiero w drugiej kolejności działania te powinny się odwoływać do:
• zaangażowania zaplecza społecznego (sympatyków, wolontariuszy),
• finansowania z darowizn i zbiórek publicznych.
Oznacza to, że w organizacjach społecznych praca najemna, a także środki pozyskiwane od podmiotów publicznych i gospodarczych (dotacje, granty) oraz wypracowywane dzięki działalności gospodarczej, powinny pełnić jedynie funkcje służebne – stanowić dodatek do opisanych wyżej poziomów zaangażowania.
Ostatnie stanowiska:
NIEZALEŻNE ORGANIZACJE OBYWATELSKIE KONIECZNYM WARUNKIEM PRAWDZIWEJ SAMORZĄDNOŚCI
