Obywatele Jacynicze (4,12)
O.K.O.P. to był Obywatelski Komitet Obrony Państwa, który był zapleczem Armii Ochotniczej w Polsce w 1920 roku. 8 lipca 1920 odbyło się posiedzenie Komitetu Obywatelskiego do spraw, związanych z formowaniem Armii Ochotniczej i obroną Państwa. W skład Komitetu wchodziło bardzo wiele organizacji społecznych, które podporządkowały się generałowi Hallerowi jako przewodniczącemu komitetu i zadeklarowali rozpoczęcie prac w łonie swoich organizacji.
Historia emancypacji społecznej to historia wyzwalania się – od zniesienia niewolnictwa poprzez uwłaszczenie chłopów, obronę praw robotników, równouprawnienie kobiet, prawa mniejszości aż do… czasów dzisiejszych. Szczególnie ważnym orężem w tej walce było wykształcenie. Czysta przemoc rzadko wystarcza do utrzymania ludzi w niewolnictwie – zgodnie z jednym z pocieszających nas w stanie wojennym bon motów Napoleona “na bagnetach można się oprzeć, ale usiedzieć się na nich nie da”.
Współczesny dialog społeczny (rozumiany szeroko jako tradycyjny dialog społeczny i dialog obywatelski) to zinstytucjonalizowana forma relacji władza wykonawcza – zorganizowane grupy obywateli, której istotą są negocjacje, czyli sposób ustalania wspólnych stanowisk czy współuczestniczenia w podejmowaniu decyzji [por. Dialog obywatelski jako forma współrządzenia, w: FederalistKa nr 1/2010]. Jego szczególnym wyrazem jest system monitoringu Funduszy Europejskich, w którego ramach przedstawiciele partnerów społecznych (w tym samorządów, partnerów społeczno-gospodarczych, organizacji społeczeństwa obywatelskiego) uzyskali w systemie komitetów monitorujących (a także innych ciał dialogu) znaczącą możliwość współdecydowania i oceny działań mających na celu realizację celów określonych w Umowie Partnerstwa i poszczególnych programach operacyjnych. Kontynuuj czytanie
Budowanie społeczeństwa obywatelskiego, a co za tym idzie, także udział przedstawicieli zorganizowanych obywateli w debacie publicznej czy w tworzeniu polityk publicznych, wymaga wykorzystania świadomości, umiejętności, kompetencji i zasobów tkwiących w obywatelach i ich organizacjach. To proces, w którym praktyka, popełniane błędy, małe i większe sukcesy, a także – a może nawet przede wszystkim – pamięć instytucjonalna, kultura polityczna odgrywają rolę zasadniczą. Więcej nawet, społeczeństwo obywatelskie jest raczej procesem stawania się, permanentnej zmiany niż stabilną strukturą. Dlatego tak ważne jest – w dyskusji o włączaniu organizacji społeczeństwa obywatelskiego w partnerski proces podejmowania decyzji – zrozumienie trudności, z jakimi mamy do czynienia i, oczywiście w miarę możliwości, podjęcie wyzwań, jakie te trudności stawiają. Kontynuuj czytanie
Organizacje pozarządowe w swoich działaniach kierują się zasadą poszanowania godności, praw i wolności człowieka, zasadami pomocniczości i dialogu oraz ideą dobra wspólnego.
Karta Zasad Działania Organizacji Pozarządowych
W 1996 roku sektor pozarządowy przyjął, a w 2010 znowelizował Kartę Zasad. Uchwalenie Karty na I Ogólnopolskim Forum Inicjatyw Pozarządowych było wynikiem kilkuletniej debaty na temat potrzeby istnienia w sektorze karty etycznej. Ostatecznie uznano wówczas, że ważniejsze jest skodyfikowanie sposobu działania niż dyskusja nad głównymi wartościami. Dziś sytuacja jest inna. Kwestia wartości w sektorze staje się sprawą palącą i być może wręcz przesądzającą o przyszłości organizacji pozarządowych w Polsce. Coraz częściej organizacje społeczne traktowane są bowiem jako zwykłe przedsiębiorstwa, przybudówki do struktur administracji publicznej albo po prostu narzędzia do pozyskiwania pieniędzy (grantów). Dlatego tak ważne jest uzgodnienie, po co naprawdę nam są organizacje pozarządowe. A przed nami kolejne, VIII już, Ogólnopolskie Forum Inicjatyw Pozarządowych…
Kontynuuj czytanie
W ramach spotkań samokształceniowych Stowarzyszenie Dialog (o działalności Stowarzyszenia i dyskusjach patrz: Corocznik 2016/2017) organizuje nieformalne spotkania na tematy, które mogą (powinny) interesować działaczy społecznych. Pewne wątki z tych dyskusji chcemy publikować, by – być może – zainicjować szerszą dyskusję, do której zachęcamy. Tym razem zastanawialiśmy się nad myślą przewodnią najbliższego OFIP-u „Wolność i wartości”, szukając odpowiedzi na pytanie, „o jakie wartości” w trzecim sektorze może chodzić w szczególności. Poniżej nie znajdziecie zapisu dyskusji, polemik, najciekawszych wątków, które oczywiście chowały się na marginesie wątku głównego i w różnych dywagacjach. To są jedynie moje wnioski, które wyniosłem z tej rozmowy – takie notatki, które może pomogą w usystematyzowaniu dalszej dyskusji.
Obywatele Jacynicze (3,54)
Opowieść o tym jak Wacław Jacynicz służył i zasłużył się w I Korpusie oparta jest na dokumentach (w CAW materiały sięgają demobilizacji w 1918). Dalej to tylko gdybanie, ale… oparte na wspomnieniach córki (Elwiry), która twierdzi , że wie iż tata był “W armii Wrangla, Legiony, d-ca szwadronu 14 pułku ułanów jazłowieckich”. A więc trzeba opowiedzieć dalsze losy … “3 pułku”, a dokumenty może się odnajdą, choćby w Archiwum Akt Nowych.
Obywatele Jacynicze (3,53)
Sformułowany z żołnierzy armii rosyjskiej przez generała Józefa Dowbora-Muśnickiego w 1917 roku I Korpus Polski na początku 1918 roku stoczył kilka bitew z bolszewikami i zajął twierdzę Bobrujsk.W jego skład wchodził 3 Pułk Ułanów złożony z polskich żołnierzy z różnych formacji.
Obywatele Jacynicze (6,64)
Polskie Towarzystwo Nautologiczne zawiązało się 12 marca 1957 r. w ówczesnej siedzibie Państwowej Szkoły Rybołówstwa Morskiego w Gdyni. Siedzibą nowo powstałego Towarzystwa było mieszkanie W. A. Drapelli w Gdyni-Orłowie. Statut Towarzystwa został zaakceptowany przez administrację wojewódzką oraz Komisję Towarzystw Naukowych przy Polskiej Akademii Nauk, która decyzją z dnia 11 marca 1958 r. objęła Towarzystwo opieką naukową i włączyła do podległych sobie stowarzyszeń.
Obywatele Jacynicze (4,82)
W sierpniu 1920 roku bolszewicy próbowali kontynuować natarcie w kierunku zachodnim, przekraczając Wisłę na linii Toruń – Płock. Trzeba tu wspomnieć o jednej z potyczek w obronie słabo bronionego lewego brzegu Wisły. W okolicy Rybitw Małych podążający z Włocławka uzbrojony statek „Moniuszko” zaatakował przygotowujące się do przeprawy siły wroga, a następnie wdał się w wymianę ognia z wojskiem ukrytym w bobrownickim zamku. W wyniku strat w ludziach i zniszczenia statku ppor. mar. Pieszkański osadził go na lewym brzegu i nakazał opuszczenie okrętu. Chwilę potem Rosjanie przejęli płynący holownik „Lubecki” z dwiema barkami, wydawało się zatem, że przeprawa nie będzie nastręczała atakującym żadnych problemów. Stało się jednak inaczej, a to za sprawą podążającego ich śladem nieopancerzonego holownika „Neptun” i dowodzącego statkiem ppor. mar. Stefana Jacynicza.
Kontynuuj czytanie