Obywatele Jacynicze (3,54)
Opowieść o tym jak Wacław Jacynicz służył i zasłużył się w I Korpusie oparta jest na dokumentach (w CAW materiały sięgają demobilizacji w 1918). Dalej to tylko gdybanie, ale… oparte na wspomnieniach córki (Elwiry), która twierdzi , że wie iż tata był “W armii Wrangla, Legiony, d-ca szwadronu 14 pułku ułanów jazłowieckich”. A więc trzeba opowiedzieć dalsze losy … “3 pułku”, a dokumenty może się odnajdą, choćby w Archiwum Akt Nowych.
Obywatele Jacynicze (4,655)
W drugiej połowie października 1927 roku tonie parowiec “Górnik”. Uratował się jeden członek załogi. Jak podaje Ryszard Leszczyński w tekście Katrastrofa holownika „GÓRNIK” już 12 listopada 1927 roku w “depeszy Agencji Wschodniej dowiadujemy się, że przy zatopionej jednostce pojawiły się ekipy pracowników Towarzystwa Robót Ratunkowych na Morzu, firmy założonej przez inż. Wacława Malewicza i kapitana Konstantego Jacynicza, która leżący na 30-metrowej głębi statek zamierza spenetrować, wydobyć, przywrócić pływalność i eksploatacyjną świetność. Z prezentowanego zamysłu nic jednak nie wychodzi, skoro o postępie operacji nie wspomina żaden z ukazujących się wówczas dzienników, a stan dokumentnej ciszy trwa ponad rok. W pierwszych miesiącach 1929 roku sytuacja ulega jednak zmianie. Najpierw „Gazeta Szamotulska” (wydanie z 9 marca), potem toruńskie „Słowo Pomorskie” (numer opatrzony datą 28 kwietnia tego samego roku), a jeszcze później kolejne, ogólnopolskiego i lokalnego zasięgu i charakteru periodyki, odnotowują grubszą czcionką widowiskowe, warte szczególnej uwagi wydarzenie. Zapowiadają, że Eugeniusz Kuzyniak, mieszkaniec podgdyńskiego Nowego Oksywia, zaprzysiężony – jak tytułują go reporterzy – nurek morski, „już jesienią 1928 roku poczynił szereg prac przygotowawczych, aby wiosną 1929 roku wyciągnąć „Górnika” na powierzchnię”. Podniesie wrak z dna w nowatorski sposób, korzystając z nowoczesnego medium: „zagęszczonego powietrza”.
Nic z tego jednak nie wyszło….
Obywatele Jacynicze (6,64)
Polskie Towarzystwo Nautologiczne zawiązało się 12 marca 1957 r. w ówczesnej siedzibie Państwowej Szkoły Rybołówstwa Morskiego w Gdyni. Siedzibą nowo powstałego Towarzystwa było mieszkanie W. A. Drapelli w Gdyni-Orłowie. Statut Towarzystwa został zaakceptowany przez administrację wojewódzką oraz Komisję Towarzystw Naukowych przy Polskiej Akademii Nauk, która decyzją z dnia 11 marca 1958 r. objęła Towarzystwo opieką naukową i włączyła do podległych sobie stowarzyszeń.
Ponieważ poprzednie Cotygodniki nie cieszyły się wystarczająco dużym zainteresowaniem, podobnie jak przygotowany m.in. na ich podstawie Corocznik Pozarządowy 2017, nie będę kontynuował dotychczasowej formuły. Są do tego specjalnie powołane, i finansowane z różnorodnych źródeł, miejsca w sieci, jak choćby ngo.pl czy repozytorium.ofop.eu. Tam więc niech ci, którzy chcą pisać historię, szukają obiektywnej informacji. My skupimy się na subiektywnym komentowaniu tego, co się dzieje ciekawego (z naszego punktu widzenia) i… niech się dzieje, co chce. Kontynuuj czytanie
Obywatele Jacynicze (0,83)
W marcu powstanie na Żmudzi wybuchło i przez kilka tygodni cieszyła się ziemia żmudzka wolnością. W maju sytuacja zaczęła się zmieniać. Główne siły powstania, pod dowództwem Onufrego Jacewicza z powiatu teleszowskiego, próbowały zdobyć Połągę nad morzem Bałtyckim. Jednak nieudane szturmy, a także aktywność wojsk rosyjskich na terenach Żmudzi zmusiły je do odwrotu. Szanse uniknięcia okrążenia dawał marsz wzdłuż granicy pruskiej w kierunku na Taurogów.
Kontynuuj czytanie
Obywatele Jacynicze (0,82)
A jednak to dobry czas. Po wygnaniu Bartolomeja, mimo że tu i ówdzie „trwają bitwy, Żmudź jednak wewnątrz oswobodzona od nieprzyjaciela, odetchnęła na parę tygodni. W województwie angustowskiém dobrze zpoczątku wiodące się powstanie Puszeta, zaslania ją na lewym brzegu Niemna.
Na prawym, przy ujściu Dubisy i Niewiaży trzymają straż od Kowna dwa silne oddziały rosieńskie. Telszewianie umocowani w Gorżdach, Dorbianach, Szkudach, od granicy pruskiej do kurlandzkiej opasują Połągç. Za tą liniją mają w odwodzie po wszystkich miasteczkach liczne gromady, mocno ubezpieczają się od Kurlandyi.
Obywatele Jacynicze (0,81)
Dlaczego powstanie wybuchło na Żmudzi? Czy tylko dlatego, że wojsk moskiewskich było tu niewiele, a Car domagał się rekruta i apanaży dla wojska walczącego z Polską? Może dlatego, że od Augustowa i przez Prusy łatwiej informacje o powstaniu listopadowym docierały? Może w końcu dlatego, że księstwo Żmudzkie – inaczej niż w innych regionach Polski przed zaborami – rozwiązało kwestie chłopską (o tym trzeba by opowiedzieć osobno)? To kwestia do dyskusji, ale fakty pozostają faktami… Kontynuuj czytanie
Ponieważ poprzednie Cotygodniki nie cieszyły się wystarczająco dużym zainteresowaniem, podobnie jak przygotowany m.in. na ich podstawie Corocznik Pozarządowy 2017, nie będę kontynuował dotychczasowej formuły. Są do tego specjalnie powołane, i finansowane z różnorodnych źródeł, miejsca w sieci, jak choćby ngo.pl czy repozytorium.ofop.eu. Tam więc niech ci, którzy chcą pisać historię, szukają obiektywnej informacji. My skupimy się na subiektywnym komentowaniu tego, co się dzieje ciekawego (z naszego punktu widzenia) i… niech się dzieje, co chce. Kontynuuj czytanie
Obywatele Jacynicze (0,6)
A były to czasy, gdy Polska ostatecznie traciła niepodległość. I jak to w historii – małość jednych przeplatała się z wielkością innych. Wszyscy powoływali się na dobro ojczyzny, tych drugich obwiniając o zdradę i interesowność. „Skłócony naród, król niepewny, szlachta dzika. Sympatie zmienia wraz z nastrojem raz po raz…” śpiewać będzie trzysta lat później Jacek Kaczmarski. I z tego czasu trzy obrazki – związane z edukacją, ale też jakoś z Wilnem, choć wszystkie od rdzennej Litwy i od Żmudzi daleko, bo na terenie dzisiejszej Białorusi i Ukrainy. Wykorzystajmy jednak zbieżność nazwisk, by ten fragment historii – od czasów sprzed Komisji Edukacji Narodowej aż po kampanię napoleońską – przypomnieć.
27 listopada miało miejsce wydarzenie „Siła kobiet. Idziemy po nasze prawa”, na które złożyły się marsz spod pomnika Józefa Piłsudskiego koło Belwederu pod Sejm oraz – już na miejscu, pod budynkiem Sejmu – kiermasz działań na rzecz kobiet, na którym swoje stanowiska otworzyły różne organizacje i inicjatywy prokobiece. Wydarzenie zorganizowała grupa Ściana Furii w trzecim dniu międzynarodowej kampanii 16 dni przeciwko przemocy ze względu na płeć i w 98 rocznicę zdobycia przez kobiety polskie pełni praw wyborczych. Kontynuuj czytanie