Rozwój Dialogu Obywatelskiego przy RDPP

13 stycznia odbyło się pierwsze posiedzenie Zespołu ds. Rozwoju Dialogu Obywatelskiego przy Radzie Pożytku Publicznego.

Po co Zespół

Zgodnie z uchwałą nr 3 RDPP obecnej kadencji – do zadań Zespołu ds. Rozwoju Dialogu Obywatelskiego należą następujące sprawy: 1) opracowanie założeń organizacyjno-prawnych Rady Dialogu Obywatelskiego, 2) kontakty i współpraca z Kancelarią Prezydenta RP, Radą Dialogu Społecznego, Sejmem i Senatem RP oraz Rzecznikiem Praw Obywatelskich; 3)współpraca z ciałami dialogu, w których zasiadają przedstawiciele organizacji pozarządowych, w tym m.in. z komitetami monitorującymi czy wojewódzkimi Radami Działalności Pożytku Publicznego.

W skład Zespołu ds. Rozwoju Dialogu Obywatelskiego wchodzą: Krzysztof Balon, Piotr Choroś, Paweł Dębek, Piotr Drygała, Piotr Frączak, Dorota Piechowicz-Witoń, Karolina Poczykowska, Małgorzata Sinica, Teresa Tiszbierek, Witold Zakrzewski.

Dotychczasowe doświadczenia

O pracy Zespołu w poprzedniej kadencji RDPP przypomniał Kuba Wygnański. Wg niego zainteresowanie Zespołu, którym kierował, ogniskowało się na:

1. usystematyzowaniu dialogu obywatelskiego na poziomie rządowym ze szczególnym naciskiem na powstawanie programów współpracy w poszczególnych resortach – w sytuacji, gdy znowelizowana Ustawa nakłada obowiązek w ministerstwach tworzenia takich programów, Rada powinna działać na rzecz wysokiej jakości tych dokumentów;

2. wypracowanie przejrzystych i funkcjonalnych zasad współpracy z mediami publicznymi. Rada nie tylko delegowała przedstawicieli sektora do ciał zajmujących się kampaniami społecznymi, ale zabiegała o praktyczną realizację zapisów ustawy o działalności pożytku w kwestii korzystania przez organizacje pożytku publicznego z czasu antenowego;

3. prowadzenie debaty nad przyszłościa dialogu obywatelskiego w Polsce, w tym roli RDPP (ze szczególnym uwzględnieniem jej składu) i budowania założeń do Rady Dialogu Obywatelskiego i ewentualnego powołania polskiego EKES-u (próba stworzenia – korzystając z dobrych przykładów komitetów ekonomiczno-społecznych w Unii Europejskiej i niektórych krajów członkowskich – ciała szerokiego dialogu obywatelskiego);

4. sposobu wyboru przedstawicieli organizacji pozarządowych do różnych ciał dialogu – tu doświadczenia z wyboru przedstawicieli do komitetów monitorujących, mogą być ważna nauką.

Wyzwania Zespołu

Zespół zapoznał się z informacjami Departamentu dotyczącymi dialogu (m.in. sytuacji z akredytacją OWES, prac Komitetu Sterująco-Monitorującego FIO, planowania przełożonego spotkania RDPP). Członkowie Zespołu odbyli także dyskusję, która dotyczyła, z jednej strony, ogólnej wizji prac zespołu, a z drugiej – konkretnych wyzwań stojących przed radą (wybór przedstawicieli do Komitetu Sterującego ds. Zdrowia, do Grupy Roboczej ds. Krajowej Sieci ds. Obszarów Wiejskich, przedstawicieli organizacji do zespołu przy Polskim Radiu czy wreszcie zmian w składzie komitetów monitorujących). Zespół uznał za konieczne spotkanie się z przedstawicielami organizacji, których RDPP delegowała do prac w zakresie kampanii społecznych w radiu i telewizji, zinwentaryzowanie wszystkich osób, które pełnią z poparcia Rady funkcje w ciałach społecznych, i zapytanie ich o doświadczenia i dotychczasowe efekty ich pracy. Zespół postanowił przedstawić Radzie propozycję zasad naboru kandydatów do Komitetu Sterującego ds. Zdrowia i Grupy Roboczej. Zespół rekomendował też zaproszenie do współpracy przedstawicieli powołanego właśnie Pełnomocnika rządu ds. rozwoju społeczeństwa obywatelskiego, kancelarii Prezydenta i Zespołów Parlamentarnych zajmujących się relacjami z NGO. Ustalenie zasad pracy Zespół odłożył na kolejne spotkanie, licząc na dołączenie do zespołu przedstawicieli Rady ze strony rządowej.

Mój komentarz

Dla mnie najważniejsze na dziś wydaje się stworzenie czytelnych zasad reprezentacji sektora. Najbardziej demokratyczną formą wskazywania takich przedstawicieli są wybory. Jednak ponieważ zdarzają się wypadki, że takie wybory nie mogą się odbyć (z powodu braku czasu, konieczności ponoszenia zbyt dużych nakładów, czy też konieczności wyboru w oparciu o kryteria merytoryczne, a nie poparcie społeczne), należy dopuścić także inne sposoby rekomendowania kandydatów przez RDPP. Moim zdaniem konieczne jest stworzenie jasnych zasad dokonywania przez Radę takich wyborów, aby organizacje pozarządowe, a także administracja publiczna, wiedziały, jak w określonych warunkach dokonana zostanie rekomendacja Rady.